روز ۲- این روزهای من
الان که دارم این و می نویسم نشستم توی بالکن خونه، این عکس منظره بالکن خونه ماست.
عکس برای پارسال هست، الان هوا به خاطر رطوبت غبار داره
اینم گلدون های توشه.
یه عالمه گل داره، شمعدونی، رز، ختمی، لاله عباسی. و سبزی و گوجه فرنگی...بله یه وجب در یه وجبم بیشتر نیست.
براساس قولی که به خودم دادم، باید روزانه اپدیت کنم پروسه این عمل رو. خوب از کجا بگم.
آها از اینجا…
این مسیر پیاده روی روزانه منه،
دیروز بعد از مدت ها هوا اونقدر گرم بود که می شد بوی تابستون و احساس کرد. نخندین خوب، برای من تابستون بووو داره. اینجا رو بسیار بسیار دوست می دارم.
اینم گلهاش و رودخونه کنارش.
دیروز به مدت ۶۰ دقیقه صبح پیاده روی کردم و ۴۰ دقیقه بعد از ظهر دویدم. البته نه همه ۱۵ دقیقه، بیست دقیقه اش کلا فکر کنم دویدم. موبایلم شارژ نداشت، نبردمش، در نتیجه نمی دونم سرعت دویدم چقدر بود. اما فکر نکنم کمتر از ۷.۳ بوده باشه. کلا ۱۳ هزار و خرده ای قدم از قدم برداشتم.
از غذا بگم که گند زدم. اول نفهمیدم چرا گرین اسموتی صبحانه اینقدر بد شد. بعدش به پروتینی که بهش اضافه کردم نگاه کردم، دیدم به اینکه شش ماه پیش منقضی می شده. خلاصه یه ساعتی مشکل دل و حالت تهوع داشتیم.
آب هم به مقدار کافی نوش جان کردیم، از این نظر از خودمان راضی هستیم.
غذا هم خوب بود، تا وقتی یاد اون مافن های(کیک یزدی های) بالای یخچال افتادم. خودم پخته بودم تا همسر ببره سر کار.ولی به جای سر کار از دل ما سر در آورد. خوب گشنم بود. در نتیجه شام منم تبدیل شد به هوای سبز و روزگاری دل انگیز.
دیگه جونم براتون بگه…
هیچی دیگه، فعلا هیچ کار خاصی نمی کنم. اینجا روی بالکن نشستم و با این کامپیوتر می نویسم. شاید با دوست ژاپنیم برم بیرون، شایدم نرم و بشینم کمی این کارهای عقب افتاده رو انجام بدم.
هوا فعلا تابستونی شده، و بعد نزدیک یک و ماه نیم که از ایران اومدم، یخ نمی کنم تا سویشرت یا بعضا پلیور بپوشم صبح ها. باور کنید اینجا اینجوری هست.
پ.ن من ۱ روز روزه گرفتم، به یه نتیجه خوب رسیدم دنیای من پر از قشنگی است و من با این روزه داری نه تنها قشنگی ها و کتمان می کنم بلکه خدا هم برام میشه شکل ناظم راهنمایی. پس دیگه نگرفتم. اگه قرار برای این که تا اون حد اذیت می شم برم بهشت، من اون بهشت و نمی خوام. بوی نا می ده ایمانم به گمون بعضیا! به نظر خودم که نه!!! بگذریم.
